Zał. 1979, Łódź

Grupa artystyczna, w skład której wchodzą: Marek Janiak, Andrzej Kwietniewski, Adam Rzepecki, Andrzej Świetlik, Andrzej Wielogórski i (początkowo) Jerzy Koba. Nazwa pochodzi od łódzkiego dworca kolejowego. Wystąpienia grupy mają często charakter nieoficjalny, skandalizujący, kontestatorski. Jej powstanie było przeciwwagą dla analitycznych działań Warsztatu Formy Filmowej.

Lata 70. W kręgu zainteresowań artystów znajduje się przede wszystkim fotografia, ale również sztuka akcji. Interesują ich relacje między widzeniem, jego zapisem i możliwościami odbioru. Od początku istnienia grupy można zaobserwować, że chętnie ogłaszają swe założenia artystyczne w manifestach.

Lata 80. W 1980 powstaje program sztuki żenującej, realizowanej przede wszystkim przez M. Janiaka. W działaniach artystycznych grupy pojawiła się nowa jakość: absurd, zabawa, rodzaj gry ze sztuką i z odbiorcą, a także chęć zatarcia różnicy między sztuką i życiem, co pozwala łączyć ich metody z surrealistami i dadaistami. Dominuje postawa anarchistyczna, a artyści najchętniej wypowiadają się poprzez sztukę akcji. Grupa stanowi trzon klubu dyskusyjno-towarzyskiego „Kultura Zrzuty” (działają w Łodzi w latach 1982–1988), mają siedzibę na strychu jednej z kamienic przy ul. Piotrkowskiej 149 (stąd miejsce to zwano „Strychem”). W ramach „Kultury Zrzuty” organizują wspólne spotkania, realizacje i pokazy filmów, grupowe działania artystyczne, czasem graniczące ze skandalem, organizowane przez twórców, którzy pragną być sytuowani poza granicami kultury oficjalnej. W 1989 powstaje Muzeum Łodzi Kaliskiej.

Lata 90. W ramach nowej formy działania – muzeum, artyści tworzą prace nawiązujące do znanych dzieł sztuki, przede wszystkim do prac malarskich. Odwołania Łodzi Kaliskiej mają charakter pastiszu. W 1999 grupa realizuje w nieczynnej toalecie Muzeum Sztuki w Łodzi instalację Czysta Sztuka. W fotografii, którą często się posługują w tym czasie, artyści preferują tradycyjne metody obróbki zdjęć.

Ostatnie prace. W Manifeście unieważniającym (2000) deklarują zatarcie granic między reklamą a sztuką wysoką. Tym samym kierują swą uwagę ku kulturze masowej, za cel uznając przyjemność – wynikającą zarówno z samego tworzenia, jak i odbioru – oraz zysk. Swoim ostatnim działaniom nadają nazwę New Pop, w zakres którego wchodzą m.in. fotografie, filmy, instalacje, nierzadko o zabarwieniu erotycznym, unikające patosu i dyskusji o wartościach.

W 2003 roku Łódź Kaliska zaprezentowała pierwsze prace wyrażające idee "New pop", włączające do działań grupy elementy kultury masowej i reklamy, które są rozwijane w późniejszych projektach (m.in. "Chińczycy oglądają reklamę Atlasa Sztuki", projekt prezentowany podczas Łódź Biennale 2006, czy zrealizowany i wystawiony przez Atlas Sztuki w 2007 roku "Alementarz").

Wybrane wystawy indywidualne: Jak powstaje obraz – Palta nie palta, Mała Galeria ZPAF-CSW, Warszawa 1999; Wszyscy nago, Galeria Laboratorium, CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa 1999; Prawdziwa historia grupy artystycznej Łódź Kaliska, Muzeum Sztuki, Łódź 2004.

Wybrane wystawy zbiorowe: Polska Fotografia Intermedialna lat 80., BWA, Poznań 1988; Irreligia, Atelier 340 Muzeum, Bruksela 2001/2002; Egocentryczne, niemoralne, przestarzałe. Współczesne wizerunki artystów, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa 2005; W Polsce, czyli gdzie?, CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa, 2006; Mentality, Łódź Biennale, 2006.