Przedmiotem tego raportu jest rozwój tańca współczesnego w Polsce przez ostatnie dwadzieścia lat. Taniec współczesny wraz z tak zwanym teatrem tańca są w nim rozumiane jako forma sztuki per formatywnej, różna od teatru dramatycznego oraz teatru alternatywnego.
Do tej pory w Polsce nikt nie opracowywał w całości tak sformułowanego tematu. Pojawiały się opracowania cząstkowe, a materiały dokumentujące rozwój teatrów i kształcenia we wskazanym zakresie są rozproszone i tylko nieliczne teatry oraz pojedynczy artyści prowadzą w miarę regularną dokumentację swej działalności. Paradoksalnie – o wiele łatwiej opisać systemy, modele i życie codzienne tej dziedziny sztuki w innych państwach europejskich niż zdiagnozować rozwoju tańca współczesnego w naszym kraju. Pełne opracowanie wymaga zatem żmudnej kwerendy; dodatkowym utrudnieniem okazała się konieczność przełamywania oporów części środowiska przed ujawnianiem swoich danych. Wiele apeli o udostępnienie archiwum pozostało bez odpowiedzi.
Sytuacja taka mówi wiele o rozbiciu całego środowiska i o tym, jak trudno jest – w sytuacji walki o przetrwanie – zdobyć się na myślenie o wspólnym interesie i priorytetowych, długofalowych inwestycjach. Należy jednak przyznać, że część środowiska, zdając sobie sprawę z wagi takiego raportu dla przyszłych zmian w organizacji i infrastrukturze tańca współczesnego, pomagała w jego przygotowaniu sumiennie i wielce odpowiedzialnie. Za tę współpracę wyrażamy im wdzięczność 1.
--------------------------------------------------------------