1. Wstęp

Przedmiotem tego raportu jest rozwój tańca współczesnego w Polsce przez ostatnie dwadzieścia lat. Taniec współczesny wraz z tak zwanym teatrem tańca są w nim rozumiane jako forma sztuki per formatywnej, różna od teatru dramatycznego oraz teatru alternatywnego.

Do tej pory w Polsce nikt nie opracowywał w całości tak sformułowanego tematu. Pojawiały się opracowania cząstkowe, a materiały dokumentujące rozwój teatrów i kształcenia we wskazanym zakresie są rozproszone i tylko nieliczne teatry oraz pojedynczy artyści prowadzą w miarę regularną dokumentację swej działalności. Paradoksalnie – o wiele łatwiej opisać systemy, modele i życie codzienne tej dziedziny sztuki w innych państwach europejskich niż zdiagnozować rozwoju tańca współczesnego w naszym kraju. Pełne opracowanie wymaga zatem żmudnej kwerendy; dodatkowym utrudnieniem okazała się konieczność przełamywania oporów części środowiska przed ujawnianiem swoich danych. Wiele apeli o udostępnienie archiwum pozostało bez odpowiedzi.

Sytuacja taka mówi wiele o rozbiciu całego środowiska i o tym, jak trudno jest – w sytuacji walki o przetrwanie – zdobyć się na myślenie o wspólnym interesie i priorytetowych, długofalowych inwestycjach. Należy jednak przyznać, że część środowiska, zdając sobie sprawę z wagi takiego raportu dla przyszłych zmian w organizacji i infrastrukturze tańca współczesnego, pomagała w jego przygotowaniu sumiennie i wielce odpowiedzialnie. Za tę współpracę wyrażamy im wdzięczność ¹.


¹ Wymienić tu należy: Leszka Bzdyla, Joannę Czajkowską z Teatru Okazjonalnego, która udostępniła swoją pracę napisaną w 1999 r. w Zakładzie Teorii Wychowania Uniwersytetu Gdańskiego O różnych drogach edukacji z zakresu tańca współczesnego w Trójmieście oraz dane dotyczące lubelskiego środowiska zebrane przez Darię Dziedzic z GTWPL, Rafała Dziemidoka, Jacka Gęburę, Witolda Jurewicza, Ryszarda Kalinowskiego, Annę Krych, Jacka Owczarka, Iwonę Pasińską, Katarzynę Julię Pastuszak, Ewę Wycichowską oraz Fundację Ciało/Umysł, która przekazała materiały konferencyjne.