Zmiany jakie nastąpiły w ostatnich dwóch dekadach w życiu społecznym i gospodarce, napędzane rozwojem technologii, przyczyniły się do powstania nowych form komunikacji, prowadzenia biznesu i współpracy. Tworzące się społeczeństwa informacyjne zaprzyjaźniły się  z technologią, w postaci komputerów, Internetu i telefonów komórkowych, na niespotykaną dotąd skalę. Dzięki szybkiej wymianie informacji oraz idei, wyrosła nowa klasa społeczna – klasa kreatywna, ludzi dobrze wykształconych, pomysłowych, mobilnych i ambitnych. Poprzez wymianę wiedzy, kompetencji, doświadczenia i dostęp do kapitału, zaczęły powstawać skupiska, zazwyczaj  w dużych aglomeracjach, które nazwać można tyglami kreatywności czy dzielnicami artystycznymi.

To przemysły jak filmowy, muzyczny, wydawniczy, medialny, design, teatr czy taniec, przyciągają  do tych miejsc młodych twórców, chcących przekuć pasję w zawód. Dzięki zacieśnianiu powiązań kooperacyjnych przy tworzeniu przedsięwzięć artystycznych i projektów, miejsca takie formalizują swoje struktury współpracy, tworząc klastry kreatywne. Dają one artystom i menedżerom wiedzę oraz narzędzia, by swoją ”statutową” działalność mogli wykonywać szybciej, sprawniej, taniej i profesjonalnie.

Ten wątek przybliży ideę klastrów kreatywnych, zarysuje szeroki kontekst ich funkcjonowania, zagrożenia i szanse oraz przedstawi przykłady dobrych praktyk ze świata.

Spróbuje odpowiedzieć na pytanie czy klastry kreatywne będą powstawały w Polsce.