7. Rekomendacje

Autorzy raportu w oparciu o dostępny materiał badawczy (dotychczas przygotowane raporty
i wywiady) oraz na podstawie przeprowadzonej analizy rekomendują:

A. Systemowa spójność promocji kultury polskiej za granicą

1. STRATEGIA

- budowa strategii przy udziale wszystkich podmiotów zainteresowanych skuteczną promocją Polski;
- koordynowanie, skuteczna implementacja oraz krytyczna ewaluacja strategii;
- zapewnienie projektom strategicznym minimum trzyletniego finansowania;
- hierarchizacja, aktualizacja i klarowność strategicznych priorytetów.

2. KOMUNIKACJA

- określenie najwyżej kilku priorytetów polskiej narracji jako fundamentu budowy marki;
- zdefiniowanie tożsamości intelektualnej i wygenerowanie tożsamości wizualnej komunikacji;

3. MECHANIZMY WSPÓŁPRACY MIĘDZYRESORTOWEJ

- odpolitycznienie i profesjonalizacja Rady Promocji Polski;
- powołanie i umocowanie wysoko w strukturach władzy wykonawczej Pełnomocnika Rządu z realnymi prerogatywami;
- udoskonalenie mechanizmów współpracy obu kluczowych resortów (MSZ i MKiDN), również poprzez ustawowe powołanie następcy IAM.

4. ROZGRANICZENIE KOMPETENCJI INSTYTUCJI

- minimalizacja przenikania się i dublowania kompetencji, maksymalizacja synergii;

5. FORMUŁA MENEDŻERSKO-IMPRESARYJNA

- rekomenduje się formułę menedżersko-impresaryjną jako właściwy model promocji kultury polskiej za granicą, z wyjątkiem kilku placówek w krajach o słabo rozwiniętej infrastrukturze kulturalnej, głównie na Wschodzie.

6.INTEGRACJA

- w całym korpusie działań związanych z promocją kultury polskiej niezbędny jest podmiot integrujący (flagship) o wysokiej kulturze organizacyjnej, zapewniający najwyższy poziom kompetencji i profesjonalizmu, pełniący rolę integrującą oraz wyznaczający standardy.


B. Ludzie

1. PRZYGOTOWANA KADRA

- przygotowywanie kadr pod względem merytorycznym w zakresie wiedzy kulturoznawczej, zarządzania, marketingu, znajomości sposobu działania dyplomacji kulturalnej i przemysłów kultury, przebiegu procesów twórczych i produkcyjnych w danej dziedzinie kultury;
- właściwe definiowanie grupy docelowej odbiorców, zdobywanie wiedzy w zakresie funkcjonowania rynków kultury w danym kraju;
- udoskonalanie skutecznego współdziałania publiczno-prywatnego, analiza skuteczności
i implementacja sprawdzonych rozwiązań;
- zaawansowana inżynieria finansowa przedsięwzięć w różnych wariantach (środki UE, budżet, środki własne, formuła PPP).

2. ZAWODOWY KORPUS DYPLOMACJI KULTURALNEJ

- rozwój edukacji w zakresie kształcenia kadr dla zagranicznej promocji kultury i dyplomacji kulturalnej;
- pozyskiwanie dla tej profesji menedżerów z doświadczeniem spoza sektora kultury;
- definitywne określenie norm i procedur w zakresie selekcji, rekrutacji, szkolenia i rotacji kadr w Instytutach Polskich i attachatach kulturalnych.

3. WSPIERANIE INDYWIDUALNYCH PODMIOTÓW

- wspieranie indywidualnych podmiotów o dużych możliwościach operacyjnych (artystów, całych formacji, menedżerów i stowarzyszeń twórczych), w tym dostrzeganie ich znaczenia dla całego systemu promocji.

4. PPP

- wypracowanie oferty dla sektora firm i korporacji w zakresie doradztwa dotyczącego promocji własnej poprzez kulturę oraz tworzenia koncepcji realizowania społecznej odpowiedzialności biznesu poprzez inwestycje w kulturę i promocję kultury.


C. Dobre praktyki

1.KULTURA JAKO DZIEDZINA EKONOMII

- polityczna i akademicka (ugruntowana w badaniach ekonomicznych i socjometrycznych) zgoda na uznanie wkładu sektora kreatywnego w rozwój gospodarczy;
- wprowadzenie jednoznacznych, przejrzystych, wiarygodnych i kompatybilnych z Eurostat parametrów statystycznych, by móc śledzić rozwój/regres sektora i zapewnić narzędzia analizy porównawczej z innymi krajami.

2. KAMPANIA WIZERUNKOWA

- jakość jako fundament wszelkich, nie tylko kulturalnych, działań promocyjnych;
- organiczny charakter tych działań;
- ekonomia skali - duża ilość działań o miernej jakości nie zastąpi dużego przedsięwzięcia
o odpowiedniej skali organizacyjnej, jakościowej i profesjonalnej.

3. PROMOCJA POPRZEZ MEDIA ELEKTRONICZNE

- nacisk na obecność kultury polskiej w mediach elektronicznych;
- rozwój wielojęzycznego portalu www.culture.pl. przy zastosowaniu najnowszych technologii;
- digitalizacja jako jedna z bardziej skutecznych metod promocji;
- pozycjonowanie w sieci.

4. POSTRZEGANIE MNIEJSZOŚCI KULTUROWYCH

- uruchomienie programów umożliwiających postrzeganie mniejszości kulturowych jako ważnych partnerów w budowaniu wizerunku Polski i polskiej kultury;
- współpraca z organizacjami pozarządowymi innymi kompetentnymi w tej dziedzinie.


5. NOWA EMIGRACJA

- wykorzystanie potencjału promocyjnego nowej emigracyjnej elity intelektualnej
i profesjonalnej jako emisariuszy młodej kultury, a nie tylko jako jej naturalnych konsumentów.

6. NOWE MARKI

- promowanie nowych marek kulturalnych przy wykorzystaniu takich haseł jak talent, twórczość, innowacyjność, kreatywność, solidarność (i inne, w oparciu o prowadzone badania, patrz np. Marka Polska).

7. PRZEŁAMYWANIE STEREOTYPÓW

- przełamywanie stereotypów i schematycznego myślenia o promocji kultury polskiej, którą należy postrzegać szerzej niż tylko jako eksport dóbr kultury czy biuro podróży dla pięknoduchów.

8. ZAGRANICZNE SZKOŁY I UCZELNIE WYŻSZE

- dotarcie do odbiorcy z racji wieku szczególnie otwartego na nową kulturę i podatnego na wieloletnią fidelizację.

9. NOWE TECHNOLOGIE W PROMOCJI

- promocja oparta na nowoczesnej technologii w sferze rzeczywistości wirtualnej, nowych mediach oraz grach komputerowych, jak również komunikacji mobilnej.

10. ZNACZĄCE OSOBISTOŚCI ŚWIATA KULTURY
- wypracowanie przekazu zorientowanego na znaczące osobistości świata kultury w świecie, wybitnych twórców i profesjonalistów kultury, których zainteresowanie ofertą z Polski może być potencjalnie najbardziej skutecznym medium promocji.

D. Wyzwania

• Rok Chopinowski
• Expo w Szanghaju
• Polska Prezydencja w Radzie UE
• Mistrzostwa Europy w piłce nożnej
• Europejska Stolica Kultury

E. Badania i analizy

1. BAZY WIEDZY I DIGITALIZACJA

- gromadzenie danych na temat promocji w zakresie potrzeb i potencjału oraz budowanie sieci wywiadu kulturalnego;
- digitalizacja istniejących dynamicznych baz wiedzy dotyczących zasobów
i potencjału kultury polskiej oraz ich aktualizacja;
- identyfikacja zagrożeń i/lub czarnego PR.

2. BADANIA, RAPORTY I WIEDZA EKSPERCKA

- zebranie dotychczasowych informacji i prowadzenie badań poświęconych wariantom promocji:
• ulokowanych w Polsce międzynarodowych wydarzeń kulturalnych;
• polskich wydarzeń za granicą.
- uporządkowanie wiedzy o:
• kontekście (miejsce i czas promocji);
• odbiorcy (jego oczekiwania i reakcja na działania promocyjne);
• monitorowanie i ewaluacja kluczowych elementów (czynniki w największej mierze kształtujące opinię publiczną);
- sporządzanie raportów oceniających możliwości promocji i stan wiedzy o Polsce i Polakach w poszczególnych państwach czy regionach;
- korzystanie z wiedzy i doświadczenia ekspertów z poszczególnych dziedzin kultury, włączając bliską współpracę z ekspertami zagranicznymi i Polakami pracującymi za granicą.